Kościół jest późnogotycki, należy do najciekawszych zabytków sztuki sakralnej na Ziemi Jędrzejowskiej. W 2 poł. XVI wieku kościół pełnił funkcję zboru kalwińskiego, później był konsekrowany w 1670 r. przez biskupa Mikołaja Oborskiego, sufragana krakowskiego. Pierwsza wzmianka źródłowa o kościele i parafii pochodzi z 1326 r. Pierwotny kościół był drewniany, obecny murowany wzniesiono w latach 1531-1542 z fundacji Jerzego Niemsty Kuli. Kościół jest późnogotycki, należy do najciekawszych zabytków sztuki sakralnej na Ziemi Jędrzejowskiej. Wewnątrz kościoła uwagę zwraca sklepienie gwiaździste o dekoracyjnym układzie kamiennych żeber w nawie, prezbiterium, kaplicach bocznych i kruchcie. W zwornikach żeber znajdują się herby Jastrzębiec i Topór. Do kruchty zachodniej i z kruchty do nawy prowadzą kamienne portale renesansowe z XVI w., z drewnianymi drzwiami o gotyckich okuciach. W kaplicy bocznej, na ścianie wschodniej, znajduje się renesansowy nagrobek fundatora kościoła, Jerzego Niemsty Kuli, wystawiony w 1542 r. Nagrobek ma postać kamiennej, płaskorzeźbionej płyty z leżącą postacią rycerza. W kościele znajdują się organy pochodzące z 2 poł. XVII wieku. Na parapecie chóru znajduje się seria malowideł ukazujących żywot św. Prokopa. Przy kościele wznosi się modrzewiowa dzwonnica z XVIII w.
